Rodzinna supremacja: kto tu rządzi?

Stało się! Oczekiwanie, niepewność i wątpliwości już za wami. Po romantycznym okresie nadszedł czas na hałaśliwą zabawę weselną, a teraz wreszcie jesteście razem na zawsze. Połączyć serca i dusze, iść z ukochaną osobą przez życie ramię w ramię - czego jeszcze potrzeba do szczęścia?

Na początku życie nowożeńców jest piękne i spokojne: śniadanie w łóżku, wspólne spacery, wzruszające niespodzianki, wzajemne zrozumienie od pół słowa. Ale po jakimś czasie na tle tej idylli pojawiają się konflikty, czasem z błahych powodów. Dlaczego tak się dzieje z kochającymi się ludźmi? Najsmutniejsze jest to, że w takich starciach może stopniowo zanikać wzajemne zrozumienie i pełen szacunku stosunek do siebie nawzajem. Czym jest to zjawisko? Skąd się bierze i jak sobie z nim radzić?

Zjawisko to nazywa się "docieraniem", a psychologowie - walką o przywództwo w rodzinie. W pewnym momencie partnerzy muszą ustalić, kto będzie liderem, a kto niewolnikiem, kto będzie organizatorem, a kto wykonawcą. Każdy stara się zająć pozycję lidera, testując siłę drugiej strony i korelując jej zasoby ze swoimi możliwościami. Dlatego też przy różnych okazjach dochodzi do starć w niemal wszystkich sferach wspólnego życia.

Na pierwszy rzut oka wydaje się to paradoksalne, ale taka walka o przywództwo - jedna z form wzajemnego uczenia się, etap w tworzeniu rodziny. Na początku tego okresu relacje między małżonkami są symetryczne, oboje dążą do zdobycia szczytu, upierają się przy swoim. Jeśli lider jest zdefiniowany, a jego supremacja nie jest kwestionowana, relacja staje się komplementarna. Powstaje sposób na wspólne życie: obowiązki są rozdzielane, prawa są określane, tworzone są wspólne zasady i tradycje. Pojawia się stabilność, a konflikty zostają ograniczone. Rodziny, w których tak się dzieje, są zazwyczaj szczęśliwe i przyjazne.

Ale jeśli nikt nie jest skłonny do elastyczności i ustępstw, jeśli walka o przywództwo trwa, takie związki często się rozpadają. Rodzina to system, który dąży do stabilności. Jeśli tak się nie dzieje, rozpada się. Wysoka liczba rozwodów we wczesnych latach małżeństwa jest spowodowana tym czynnikiem.

Czasami walka o przywództwo trwa latami, potem zanika, a następnie zaostrza się. W takich związkach dochodzi do regularnych kłótni, ale małżonkowie nadal mieszkają razem. Rywalizacja nie jest tak wyraźna, aby zniszczyć małżeństwo, ale istnieją dodatkowe czynniki, które utrzymują partnerów razem: dzieci, wspólny majątek, strach przed samotnością, strach przed rozczarowaniem nowym partnerem. To zmusza małżonków od czasu do czasu do zmniejszenia stopnia ciepła, aby przejść do rozejmu.

W przeszłości taki problem nie istniał. W erze patriarchatu supremacja mężczyzny w rodzinie nie była kwestionowana: mąż rozkazywał, żona była posłuszna. Teraz kobiety są bardziej niezależne i samowystarczalne, trudniej jest im się poddać i uznać przywództwo mężczyzny. Ale mężczyźni nie chcą rezygnować ze swoich pozycji. Co zrobić, jeśli chcesz pokoju i równości? Najlepsza opcja - podzielić sfery, w których małżonkowie będą prowadzić. Na przykład, jeden - główny w organizacji wakacji, drugi - w sprawach naprawy. Liderem jest ten, kto jest najbardziej kompetentny w tej dziedzinie. Taki podział daje obojgu partnerom możliwość poczucia się znaczącymi i realizacji swoich możliwości, zmniejszając liczbę konfliktów.

Okres "docierania się" jest pierwszym poważnym sprawdzianem dla młodej pary. To, czy będzie on długi, czy szybko się skończy, czy doprowadzi do rozpadu rodziny, czy będzie dobry dla związku, zależy od cech osobistych partnerów, ich zdolności komunikacyjnych, warunków wychowania i zasad moralnych. Głównym czynnikiem jest chęć zachowania i wzmocnienia związku, osiągnięcia wzajemnego zrozumienia z "drugą połową". Przysłowie mówi: "Pragnienie to tysiąc możliwości. Niechęć to tysiąc powodów". To właśnie z powodu pragnienia bycia razem ludzie są gotowi do zmian, ustępstw, kompromisów i szukania optymalnych sposobów rozwiązywania problemów.