Bir Metropolde Mutluluğa Giden Yolu Bulmak

Bu makale muhtemelen her gün çalışmak için bir yarışla başlayan büyük bir şehirde yaşayanlarla ilgili olacak, Cumhuriyet Cumhurbaşkanı Bay Buzek, başbakan'ın açıklama yaptığını duyunca çok sevindi. At üzerinde bir köpek gibi çalışıyorsunuz, birçok görev yapıyorsunuz ve ailenizi arayamıyor veya çocuğunuzla check-in yapamıyorsunuz. Akşamları, üstlerin onayı olmadan, eve acele edin, yemek satın alın, akşam yemeği pişirin, aileye iyi bakın ve haberleri veya bir diziyi seyredin, yarın tekrarlamak için yatağa gir.

Tabii ki, gün arasında sevinç günleri var: aile tatilleri, tiyatro gezileri, arkadaşlarla toplantılar. Ama her seferinde, bizi bir döngüye götüren rutine geri dönmeliyiz. Şehir güçleri ve yetenekleri tüketiyor, trafik ve kuyruklarda zaman tükeniyor, iş yerinde ve yolda stres. Fiziksel ve zihinsel olarak kendimizi desteklemek için spor veya okuma için zar zor zamanımız var. Televizyon bizi saçmalıklarla ve yalanlarla doldurur, kendimiz ve gelecek için korkuya neden olur.

Mobil ve internetin bize getirdiği teknolojik gelişmelere rağmen, yaklaşmıyoruz. Yüzeysel bağlantılar gerçek dostlukları gizler. İyi ve makul olana olan inancımızı kaybederiz, gerçek değerleri aramakta başarısızlığa mahkum oluruz. Modern sistem bizi köleleştiriyor, bizi bir mega şehrin katı kurallarına göre yaşamaya zorluyor, kendimizi doğadan ve sağlıklı yaşamdan uzaklaştırıyor.

Neden böyle yaşıyoruz? Ne kaybediyoruz ve bu karmaşaya ne oluyor? İnsan, hayattan zevk alma şansı bırakmayan bir şehrin akılsız ritmine itaat etmek için yaratılmamıştır. Yaşamımız, yaratıcılık zevkine, ona olan talebe, işin gerçek sonucuna, olumlu duygulara, sağlığa ve karşılıklı anlayışa sahip olduğumuzda anlamlıdır.